jejku...w tym filmie na prawdę polubiłam johna abrahama.taki przystojniak(nie dziwię się, ze był modelem), ale te jego oczy...strrraszne były...z początku myślałam, że on po prostu bardzo ją kocha, ale potem to był jakiś psychol.na jej miejsu nie angażwałabym się w ten związek.no ale w końcu to film i tak sie wszystko dobrze skończyło ;)

Zgadzam się z Tobą Sanjna. Niewątpliwie „zdeterminowanie w oczach Amitabha” było widoczne jak na dłoni. Świetny aktor to i znakomicie wcielił się w postać opiekuńczego ojca. Zgadzam się też z tym „obłąkanym spojrzeniem Johna Abrahama” – również dobrze zagrał. Nie przepadam za nim, ale jest dobrym aktorem. Mam jednak mieszane uczucia co do treści filmu. Fabuła ciekawa, choć miejscami przewidywalna. Oto jak ja odebrałam tę treść.
Ria wychowała się w kochającej się rodzinie. Czułość i wrażliwość na potrzeby innych oraz szacunek jest tu na porządku dziennym. Tymczasem co robi ta egoistyczna panienka. Okłamuje ojca, który świata poza nią nie widzi. Daje się bić jak pierwsza lepsza przez chłopaka, którego co dopiero poznała. Egoistyczna i zepsuta do szpiku kości. Nie wyjaśnia tego nadopiekuńczość ojca, bo robił to z wyczuciem i nie krzykiem, ani nakazami. Na dodatek tłumaczy się swojemu kochankowi, wyjawiając przykre zdarzenia z przeszłości ojca (scena na pomoście, gdy ją dusił ze złości, że śmiała go opuścić na 4 dni bez uprzedzenia). Nie do wiary, że jeszcze po tym, jak ją dusił ona nie powiedziała mu: jak śmiesz, z nami koniec. Kochającemu ojcu potrafiła zadać ból robiąc sceny histerii przed i w trakcie wyjazdu na urlop, nie wyjawiając prawdy i w bezczelny sposób go okłamując, a takiemu chłoptasiowi z pod ciemnej gwiazdy rzuca się do kolan błagając o wybaczenie i tłumacząc się ze wszystkiego. Stać ją było na zadawanie bólu ojcu, wiedząc o przyczynach jego nadopiekuńczości. A Ariana z mety tłumaczy wierząc we wszystkie jego zmyślenia. Tak miłość jest ślepa, ale wiedziała jakie cierpienie zadaje ojcu. Ria jest zdecydowanie negatywną postacią. A jeśli chodzi o Ariana, to nie umie kłamać. Scena, gdy przychodzi do domu Rii i udaje, że zapomniał tytułu rzeźby po czym stwierdza, że to jego ulubiona – żałosne. Jak mogła jeszcze po incydencie w stołówce, gdzie pobił na oczach ludzi jej przyjaciela, jeszcze z nim rozmawiać? Najwyraźniej lubiła, gdy się ją ma za nic i traktuje jak śmiecia to i walnął ją na odlew i dobrze. Zasługuje na największą pogardę. Za to Amitabh w roli ojca – hm! – prawdziwy facet. Taki męski. Uch! Jest na kim oko zawiesić. Wytrwały do końca. I jeszcze jedno. Córeczka, jak na taką skończoną niewinność i naiwność ma dość (przepraszam fanki Bipashy) według mnie wyuzdaną urodę. Ale to tylko taka moja opinia. Jest piękna niezaprzeczalnie, ale na niewinną dziecinę to ona nie wygląda. Raczej na egoistyczną zołzę. Przynajmniej w tym filmie. Muszę obejrzeć z nią jakieś inne. Może zmienię zdanie.
Miadida dobrze to ujęła: „w końcu to film i tak się wszystko dobrze skończyło”. Właściwie podobał mi się. Tylko rola Rii mnie niepomiernie złościła. Czy Ciebie też?

I na zakończenie. Masz cudowny avatar. Jest świetny. Podoba mi się.

Tez zwrocilam uwage na oczy:) Takiego spojrzenia jeszcze u zadnego czlowieka nie widzialam:)
Amitabh oczywiscie z rola poradzil sobie na ocene celujacy:) Nie dziwie sie, iz jest uwazany za jednego z najlepszych aktorow Bollywood:)
Jak dla mnie Riya byla po prostu jedna z tych zakochanych na zaboj panienek, ktora myslala "Ja go zmienie". Zreszta tez umial bajerowac jak nikt... tez bym dala sie nabrac na ckliwa historyjke o tym jak ojciec zabil matke.
Wydaje mi sie, ze taka historia moze dziac sie wszedzie. Jest bardzo na czasie :)

A gdzie oglądałeś ten film?bo nigdzie nie mogę go znaleźć